W każdej religii istnieją indywidualne zwyczaje i obyczaje pogrzebowe. Każda religia w inny sposób celebruje odejście z tego świata i w inny sposób włącza żałobników w ostatnią drogę danej osoby. W przypadku pochówku żydowskiego zasady jasno wyznacza Tora, czyli Święta Księga Judaizmu.
Od śmierci przy zwłokach czuwa szomer, którego zadaniem jest strzeżenie ciała i odmawianie psalmów z biblijnej księgi psalmów. Kolejnym ważnym elementem przygotowania zwłok jest także Hachana, która polega na przygotowaniu między innymi szat pogrzebowych, trumny, woreczka z ziemią z Izraela czy całunu.
Od chwili śmierci osobą zmarłą zajmuje się także specjalna grupa ludzi, czyli Chewra Kadisza. Najprościej mówiąc są to osoby, które mogą poszczycić się tylko Żydzi o nieskazitelnej opinii. Warto wiedzieć, iż jeśli umiera mężczyzna to zajmować się ciałem mogą tylko mężczyźni, a jeśli umiera kobieta to o jej ciało dbają i przygotowują kobiety. Ciało osoby zmarłej poddawane jest rytuałowi oczyszczania polegającemu na myciu w odpowiedniej kolejności poszczególnych części ciała zmarłego w pozycji stojącej, a następnie polaniu go 18 litrami wody. Przy wykonywaniu kolejnych etapów oczyszczania członkowie Chewra Kadisza wypowiadają słowa „Czysty, czysty, czysty!” Następnie ciało ubiera się w szatę zwaną tahrichim, czyli bardzo skromną szatę z białego płótna. W przypadku mężczyzn szata składa się z siedmiu części, a w przypadku kobiet z sześciu.
Pogrzeb w kulturze żydowskiej polega na przejściu konduktu żałobników, w którym obecność rabina nie jest obowiązkowa. Kondukt ten porusza się niespiesznie i śpiewa odpowiednie psalmy. Po dotarciu na miejsce pochówku, jeśli zbierze się kworum modlitewne, czyli dziesięciu mężczyzn odmawiana jest jedna z najważniejszych modlitw w judaizmie, czyli Kadisz ha-Gadol. Na zakończenie obrzędów pogrzebowych żałobnicy na znak wsparcia tworzą szpaler, przez który przechodzą najbliżsi z rodziny osoby zmarłej.
Zwyczajowo w judaizmie pogrzeb powinien odbyć się w ciągu 24 godzin od śmierci. W myśl polskich przepisów jednak zmarłego pochować można dopiero po 36 godzinach. Jeśli dodatkowo wymagany jest transport zwłok np.z Niemiec do Polski ten czas może dodatkowo ulec wydłużeniu.
Żałoba w kulturze żydowskiej składa się z trzech części. Pierwsza z nich to okres pierwszych siedmiu dni po śmierci bliskiej osoby, druga to kolejne trzydzieści dni, po których kończy się żałoba po własnym dziecku, małżonku czy rodzeństwie. Trzeci, najdłuższy okres żałoby twa do roku i jest on wymagany po śmierci rodziców. Każdy z etapów żałoby różni się obowiązującymi nakazami i zakazami, które określają między innymi kiedy można pójść do pracy, ściąć włosy, słuchać muzyki czy też studiować Torę.