W naszym kraju jako pogrzeb tradycyjny najczęściej uznaje się pogrzeb według zasad Kościoła Katolickiego z udziałem księdza. Uroczystości zazwyczaj rozpoczynają się od pożegnania osoby zmarłej w kaplicy, po tym następuje uroczyste przewiezienie osoby zmarłej do kościoła, gdzie odbywa się msza święta. Po zakończeniu eucharystii kondukt żałobny zmierza na cmentarz, gdzie następuje ostateczne pożegnanie z osobą zmarłą, połączone z modlitwami w jej intencji i złożeniem ciała do grobu ziemnego.
Pogrzeb tradycyjny wyróżnia się tym, że:
Z roku na rok coraz bardziej popularna w naszym kraju staje się kremacja. Część z nas zastanawia się jednak jak to się ma do tradycyjnego pogrzebu w wierze katolickiej. Otóż w W Kodeksie Prawa Kanonicznego ogłoszonego w 1983 roku przez Papieża Jana Pawła II również pojawia się jasne stanowisko kościoła wobec kremacji. W paragrafie 3 kanonu 1176 czytamy: Kościół (...) nie zabrania jednak kremacji, jeśli nie została wybrana z pobudek przeciwnych nauce chrześcijańskiej.
Zarówno Kościół Katolicki jak i polskie prawo stanowczo sprzeciwiają się rozsypywaniu prochów w tzw. parkach pamięci, na morzu czy w innych miejscach. Ciało osoby zmarłej lub jej prochy muszą spocząć w grobie ziemnym lub w kolumbarium na terenie cmentarza.
Aby móc rozpocząć formalności związane z pogrzebem należy dopełnić niezbędnych formalności i uzyskać odpowiednie dokumenty. W pierwszej kolejności należy uzyskać z Urzędu Stanu Cywilnego akt zgonu. Jeśli na miejsce wiecznego spoczynku wybieramy inny niż cmentarz parafialny osoby zmarłej należy także uzyskać zgodę na pogrzeb w wybranej parafii. W sytuacji, gdzie do zgonu doszło na przykład w szpitalu warto także dołączyć zaświadczenie o udzieleniu sakramentu chorych i Komunii świętej.
W przypadku zgonu poza granicami kraju przed przystąpieniem do uzyskowania dokumentów wymaganych do organizacji pogrzebu należy dopełnić wszelkich wymaganych formalności związanych z transportem zwłok z zagranicy. W tym przypadku należy mieć na uwadze, iż wymagane dokumenty różnią się między sobą ze względu na kraj. Przykładowo w Niemczech należy uzyskać dokument o nazwie Leichenpass, a w Danii Ligpas.